Fiasko strategii UE wobec Chin: Pekin niezmiennie wspiera Rosję.

Wielokrotne próby państw europejskich, by za pomocą wpływów gospodarczych skłonić Chiny do ograniczenia wsparcia dla Rosji, konsekwentnie nie przyniosły pożądanych rezultatów. Pomimo nieustającej presji dyplomatycznej i publicznych oświadczeń Pekin niezmiennie odmawia zmiany strategicznego sojuszu z Moskwą. Sygnalizuje to fundamentalną rozbieżność w priorytetach geopolitycznych oraz postrzegany brak wystarczających zachęt ze strony Zachodu, by postąpić inaczej. Ten trwający impas podkreśla ograniczenia nacisku ekonomicznego, gdy brakuje wiarygodnej oferty wzajemnych korzyści lub niuansowego zrozumienia kluczowych interesów narodowych Chin.

• Europejskie wysiłki zmierzające do ekonomicznego nacisku na Chiny w sprawie wsparcia dla Rosji zakończyły się niepowodzeniem.
• Pekin utrzymuje strategiczny sojusz z Moskwą, ignorując presję dyplomatyczną.
• Obie strony wykazują fundamentalną rozbieżność w priorytetach geopolitycznych.
• Zachód nie oferuje wystarczających zachęt, by skłonić Chiny do zmiany polityki.
• Skuteczność presji ekonomicznej jest ograniczona bez wzajemnych korzyści lub zrozumienia interesów Chin.

Europejska strategia i jej nikłe rezultaty

Europejscy urzędnicy wielokrotnie podkreślali kluczowe znaczenie stanowiska Chin wobec rosyjskiej gospodarki wojennej. Postaci takie jak przewodnicząca Komisji Europejskiej Ursula von der Leyen stwierdziły, że umożliwienie Rosji utrzymania odporności gospodarczej przez Chiny jest „czynnikiem decydującym” dla przyszłych stosunków między UE a Chinami. Deklarowanym celem jest wywarcie presji na Chiny, by te wycofały swoje wsparcie, zmuszając w ten sposób Rosję do podjęcia poważnych negocjacji z Ukrainą. Jednak ta strategia, realizowana od ponad trzech lat, nie przyniosła żadnych wymiernych rezultatów, co prowadzi do pytań o jej dalszą skuteczność.

Stanowisko Pekinu: stabilność ponad wszystko

Stanowisko Pekinu pozostaje jednoznaczne. Minister spraw zagranicznych Chin Wang Yi potwierdził, że Chiny nie dążą do klęski Rosji. Jest to zgodne z szerszym rachunkiem strategicznym: Chiny priorytetyzują stabilność regionalną, dążąc do uniknięcia potencjalnego chaosu w osłabionym, uzbrojonym w broń jądrową sąsiedzie pozbawionym stabilnego przywództwa. Z pewnością nie życzą sobie Rosji, która mogłaby sprzymierzyć się z interesami Zachodu. Z perspektywy Pekinu, zachodnie żądania zerwania więzi, bez proponowania realnego rozwiązania uwzględniającego rosyjskie przywództwo, są z natury rzeczy nie do przyjęcia.

Brak zachęt i podwójne standardy

Co więcej, Chiny nie dostrzegają żadnych namacalnych korzyści w ustąpieniu europejskim żądaniom. Mimo apeli do Pekinu o wywarcie presji na Moskwę, europejskie inicjatywy „de-riskingowe” – strategie mające na celu zmniejszenie zależności od Chin – nadal są rozwijane. Jednocześnie amerykańskie zakazy eksportowe i ograniczenia technologiczne skierowane przeciwko Chinom pozostają w mocy. Ten brak ustępstw ekonomicznych ze strony Zachodu eliminuje wszelkie znaczące zachęty dla Pekinu do zmiany polityki. Chiny dostrzegają również domniemane podwójne standardy, porównując potępienie ich wsparcia dla Moskwy z mniejszą uwagą skierowaną na kraje takie jak Indie, które znacząco zwiększyły import rosyjskiej ropy.

Długoterminowa strategia Chin i jej adaptacja

W obliczu powrotu Donalda Trumpa do Białego Domu i ciągłej odmowy Rosji deeskalacji, Chiny widzą jeszcze mniej powodów do modyfikacji swojego podejścia. Strategia Pekinu wydaje się mniej dotyczyć izolowania Rosji, a bardziej integrowania jej jako młodszego partnera w ramach długoterminowego sojuszu ustrukturyzowanego na chińskich warunkach. Obejmuje to przygotowanie się na potencjalne scenariusze po Putinie poprzez kultywowanie relacji z przyszłymi wpływowymi graczami na Kremlu. Konsekwentne nakładanie europejskich sankcji, takich jak ostatnie ograniczenia na rosyjskie banki regionalne, spotkało się nie z przestrzeganiem, lecz z adaptacyjnymi środkami ze strony Pekinu, który przekształcił te instytucje w dedykowane kanały handlowe z Moskwą.

Wpływy Chin i przyszłe perspektywy

Chiny posiadają również znaczną przewagę w potencjalnych środkach odwetowych. Europa i Stany Zjednoczone pozostają zależne od chińskiego eksportu krytycznych minerałów. W przypadku dalszej eskalacji napięć Pekin mógłby potencjalnie ograniczyć dostawy komponentów do dronów na Ukrainę, która obecnie w dużym stopniu polega na częściach produkcji chińskiej. Ta strategiczna zależność podkreśla złożony i często wzajemnie zależny charakter globalnych łańcuchów dostaw, dając Chinom opcje wywierania presji ekonomicznej, jeśli zdecydują się to uczynić. Obecna dynamika sugeruje, że bez fundamentalnej zmiany w zaangażowaniu Zachodu lub ponownej oceny strategicznych zachęt dla Chin, obecne europejskie podejście do Pekinu jest mało prawdopodobne, by osiągnąć swoje deklarowane cele.