Koncepcja, że obniżki podatków mogą potencjalnie prowadzić do wzrostu dochodów rządu i dobrobytu gospodarczego, może na pierwszy rzut oka wydawać się sprzeczna z intuicją. Jednak ta idea, słynnie zilustrowana przez ekonomistę Arthura Laffera na zwykłej serwetce, stanowi podstawową zasadę ekonomii podaży (supply-side economics). Zakłada ona kluczowy związek między stawkami podatkowymi a ich ściągalnością, sugerując istnienie optymalnego punktu, po przekroczeniu którego wyższe stawki faktycznie dławią aktywność gospodarczą i zmniejszają łączne dochody.
Kluczowy wniosek z Krzywej Laffera jest taki, że dochody rządu wynoszą zero zarówno przy stawce podatkowej 0% (co jest oczywiste), jak i przy stawce 100% (ponieważ brakowałoby zachęty do pracy lub produkcji). Między tymi skrajnościami dochody rosną, a następnie spadają. Kluczową implikacją jest to, że jeśli stawki podatkowe są nadmiernie wysokie, ich obniżenie może stymulować pracę, inwestycje i produkcję, poszerzając w ten sposób bazę podatkową i ostatecznie zwiększając łączną kwotę pobranych podatków, jednocześnie napędzając ekspansję gospodarczą.
Historycznie, próby podniesienia podatków w celu zwiększenia dochodów czasami przynosiły niepożądane skutki. Na przykład, okres wysokiego opodatkowania mającego na celu ograniczenie inflacji nie osiągnął swojego głównego celu, a zamiast tego przyczynił się do znacznego spowolnienia gospodarczego. Odwrotnie, okresy charakteryzujące się znacznymi obniżkami podatków często zbiegały się z solidnymi wynikami gospodarczymi.
Kilka okresów historycznych potwierdza przesłanki Krzywej Laffera. Obniżki podatków za czasów Harding-Coolidge-Mellon w latach 20. XX wieku są wskazywane jako czas silnego wzrostu po redukcjach stawek. Podobnie, obniżki podatków za czasów JFK w latach 60. XX wieku towarzyszyła ekspansja gospodarcza. Sam prezydent Kennedy wyraził tę paradoksalną prawdę, twierdząc, że wysokie stawki podatkowe mogą prowadzić do niskich dochodów i że obniżanie stawek jest najrozsądniejszą długoterminową strategią zwiększania dochodów poprzez bardziej prosperującą gospodarkę. Następnie miały miejsce obniżki podatków za czasów Reagana w latach 80. XX wieku, które są kojarzone z długotrwałym okresem wzrostu gospodarczego i kontrolowanej inflacji.
Dziś obserwuje się ponowne wezwanie do stosowania zasad ekonomii podaży w polityce gospodarczej. Chociaż krajobraz polityczny uległ zmianie, podstawowe mechanizmy ekonomiczne opisane przez Krzywą Laffera pozostają aktualne. Polityka skoncentrowana na zmniejszaniu obciążeń podatkowych w celu zachęcania do aktywności gospodarczej, w połączeniu z postępem technologicznym, takim jak rewolucja AI, ma potencjał napędzać znaczący wzrost. Zwolennicy argumentują, że brak wdrożenia polityk podatkowych ukierunkowanych na wzrost może oznaczać rezygnację ze znacznego potencjalnego wzrostu dochodów, które mogłyby pomóc w rozwiązaniu problemów fiskalnych i złagodzeniu ciężaru długu publicznego.
Szacunki z kręgów rządowych ekonomistów sugerują, że takie polityki mogłyby doprowadzić do milionów nowych miejsc pracy i poprawy kondycji finansowej typowych gospodarstw domowych. Wkład Arthura Laffera w myśl ekonomiczną został doceniony na najwyższych szczeblach, w tym poprzez przyznanie mu Prezydenckiego Medalu Wolności. Jego przesłanie, które wciąż jest aktualne, podkreśla znaczenie zrozumienia dynamicznego związku między opodatkowaniem a witalnością gospodarczą dla skutecznego kształtowania polityki.
Krzysztof to redaktor, którego ciekawość świata i nieustanna chęć nauki przekładają się na wyjątkowo przystępne artykuły o inwestycjach oraz kryptowalutach. W serwisie bizner.pl słynie z umiejętności tłumaczenia skomplikowanych zagadnień na język zrozumiały nawet dla laików – zawsze z lekkim przymrużeniem oka. Jego teksty przypominają dobrze zdywersyfikowany portfel inwestycyjny: pełne wartościowych informacji, ale nigdy nie pozbawione humorystycznego akcentu, który rozluźnia nawet najbardziej napięte tematy rynkowe.